Rozdział Trzynasty

Pożegnałam się z pozostałymi tancerzami dość wcześnie, koło jedenastej i jako jedna z pierwszych udałam się do swojego pokoju. Gd tylko zamknęłam za sobą drzwi z uśmiechem zauważyłam, że oparciu krzesła przy biurku leży koszulka Justina, którą miał na sobie zeszłego wieczoru. Wzięłam ją ze sobą planując założyć po kąpieli.

Długo leżałam w wannie, relaksując się w ciepłej wodzie i słuchając jednego z moich ulubionych albumów, „+” Eda Sheerana. Głos Eda był niesamowicie kojący, prawie tak, jak Justina, jednak wybrałam jego, bo spodziewałam się, że głosu Biebera będę słuchać prawdopodobnie całą noc.

Wyszłam z wanny i wycierając się, odczytałam smsa od mamy, że za miesiąc mam wizytę u mojego dermatologa. Jeśli cała terapia poszła dobrze, będzie to moja ostatnia wizyta w charakterze leczenia- zostaną mi tylko te kontrolne. Żołądek zaciskał mi się w supeł ze zdenerwowania, gdy tylko o tym myślałam. Scooter już wie, że mam wolne na ten dzień, ale zanotowałam w pamięci, by powiedzieć Justinowi, żeby się nie martwił jak mnie nie będzie.

Patrząc uważnie na siebie w lustrze nie widziałam żadnych oznak powrotu choroby- brwi ciągle miały idealny kształt, a nogi były gładkie, jednak… nie mogłam pozbyć się irracjonalnego niepokoju.

Chcąc przestać myśleć na ten temat wyszłam z łazienki w samych bokserkach i koszulce Justina i mimowolnie podskoczyłam, widząc chłopaka w moim łóżku. Patrzył na mnie z niebezpiecznym uśmiechem.

- Musisz przestać to robić – powiedziałam, podchodząc do niego – co jeśli byłabym nago?

- Wtedy – odpowiedział  wolno – miałbym na co popatrzeć.

Bez żadnego ostrzeżenia przewrócił mnie na plecy i przyparł do materaca całym ciężarem swojego ciała. Naparł gwałtownie swoimi ustami na moje, a ja instynktownie oplotłam go w pasie nogami.

- Z języczkiem, kurwa – mruczał – patrz, jaki fajny mam „języczek”.

Zaśmiałam się.

- A teraz się tłumacz! Czemu nie pozwoliłaś mi się odwdzięczyć wczoraj, skoro to nie byłby twój pierwszy raz? – powiedział minimalnie się ode mnie odsuwając. Wiedziałam, że będę musiała mu to wytłumaczyć… kurwa.

- Bez konkretnego powodu – odparłam, nie do końca szczerze, co Justin chyba zauważył.

- Nickey – mruknął, drażniąc mnie swoim ciepłym oddechem – jeśli chodzi o… - przejechał delikatnie palcem po moich biodrach, dając wyraźny znak, że mówi o naszej ostatniej „poważnej” rozmowie – to naprawdę nie masz się o co martwić.

- Łatwo ci mówić – powiedziałam, odwracając wzrok – to nie ciebie zostawił chłopak tylko dlatego, że nie będzie się umawiał z dziewczyną, która ma dżunglę  t a m.

Te słowa nadal cholernie raniły, nawet gdy ja sama je wypowiadałam. Zdawałam sobie sprawę, że moja terapia obejmowała całe ciało, również miejsca intymne, jednak nadal został mi swego rodzaju uraz. Po prostu nie potrafiłam pokazać się Justinowi nago. Jeszcze nie teraz.

- Nickey…– zaczął chłopak, jednak nie pozwoliłam mu skończyć.

- Nie, proszę, nie nalegaj – przerwałam mu.

Justin ze zranioną miną wstał ze mnie i usiadł w kącie łóżka. To nie tak miało zabrzmieć! Nie chciałam, żeby pomyślał, że nie chcę się z nim kochać, dlatego, że to  o n.

- Justin – powiedziałam cicho, kładąc dłoń na jego ramieniu – przepraszam, ale ja po prostu nie potrafię… to nie przez ciebie – plątałam się, starając się, żeby chłopak zrozumiał, że to po prostu moja popierdolona psychika nie pozwala mi się rozebrać – przepraszam – powtórzyłam, walcząc ze łzami cisnącymi mi się do oczu.

Przysunęłam się bliżej chłopaka i przycisnęłam swoją klatkę piersiową do jego pleców, ręce splatając na jego brzuchu a głowę opierając na lewej łopatce.

- Nie gniewaj się na mnie – poprosiłam szeptem.

Do chłopaka chyba wreszcie dotarły moje słowa, po odwrócił się i chwycił moją twarz w dłonie.

- Gniewać się? Na ciebie? – zapytał. Oparł swoje czoło o moje i zamknął oczy – jestem tylko zły na siebie, że nie potrafię się kontrolować i cholernie wkurwiony na tego pieprzonego kutasa, który ci tak powiedział.

- Jesteś tylko nastolatkiem – odpowiedziałam mu – to nic dziwnego. A na dodatek, twoja dziewczyna ma spieprzoną psychikę. Cóż, to nie może być dla ciebie łatwe. I proszę, zostaw ten temat.

- Pomogę ci – obiecał, dotykając delikatnie mojego policzka– kiedyś w ogóle nie będziesz pamiętać tych wszystkich pieprzonych komentarzy.

Pocałowałam go z wdzięcznością w lekko rozchylone wargi.

- Zdawało mi się, czy mówiłeś coś o przytulaniu?

Chłopak odsunął się ode mnie i opadł na poduszki, ze śmiechem rozwalając się na całej długości łóżka.

- Jak się zmieścisz, to zapraszam – powiedział.

- Rządzi się w moim własnym łóżku – pokręciłam głową z udawaną dezaprobatą  i zwinęłam się w kłębek ciasno przytulona do boku Justina.
______________________________________
Sorry, że taki krótki...
no to dalej, kto jedzie na Eda? :D
A.