Rozdział Dziewiąty

- Cześć wszystkim! – krzyknęłam, wchodząc do stołówki.

Wszyscy tancerze (nawet Julie) siedzieli przy jednym, ogromnym i całkowicie zastawionym jedzeniem stołem i spokojnie mogłam stwierdzić, że co najmniej połowa ma za sobą nie przespaną noc.

- Co tu tak ponuro? – zapytałam, siadając między Kate i Willem, który akurat ziewał niczym smok wawelski.

- Cześć, Nickey – usłyszałam od strony Anne, która jako jedyna chyba wyglądała na wyspaną – nie wyspali się – wzruszyła ramionami.

- Nie? A co robiliście? – zaciekawiłam się, nalewając sobie pełny talerz mojej ulubionej zupy kalafiorowej.

- No więc – zaczął Mike – ja i Terry…

- Okej – przerwałam mu szybko – gdy słyszę „ja i Terry” w wykonaniu Mike’a od razu wiem, że na pewno graliście w scrabble.

- Jak już to rozbierane – mruknął Terry, ziewając. Wszyscy się zaśmialiśmy.

- Słyszałem, jak graliście w te scrabble – wtrącił Chris.

- Szkoda, że masz pokój na drugim końcu korytarza – odgryzł się Mike.

- No właśnie! A i tak słyszałem. Czy to o czymś nie świadczy? – Christopher wyciągnął język w stronę zarumienionego Terry’ego.

- Okej! – krzyknęłam udając, że zasłaniam uszy nie chcąc słuchać o miłosnych wojażach chłopców – a co z resztą?

Will już otwierał usta, żeby mi odpowiedzieć, jednak przerwał mu krzyk Chrisa.

- Yo, Biebs! – powiedział głośno, a ja obserwując reakcje zebranych na głośny dźwięk doszłam do wniosku, że Amber, Austin i Suzie na pewno byli na kacu – Scooter chyba wczoraj popił, bo warczał na wszystkich którzy się do niego odzywali podczas śniadania i nie zszedł na obiad. Masz ochotę do nas dołączyć?

Bieber podrapał się po karku i spojrzał na nasz stół, przy którym rzeczywiście stało jedno wolne krzesło.

- Jasne, czemu nie – powiedział, opadając na wskazany mebel między Julie i Jasonem. Od razu mi się to nie spodobało. Dlaczego akurat obok Julie musiało być wolne krzesło? – co tam u was?

- Właśnie zaczęliśmy opowiadać Nickey, że ja i Mike wczoraj… - zaczął Terry.

- Nie kończ – powiedział Justin z szerokim uśmiechem patrząc wymownie na Terry’ego i poruszając jednoznacznie brwiami. Cały zespół wybuchł śmiechem,  a ja odwróciłam wzrok od malinki na szyi Justina zastanawiając się, czy reszta również ją zauważy ukrywając rumieniec – o co chodzi? – zapytał zdezorientowany chłopak.

- Nickey zareagowała tak samo – odpowiedziała szeroko uśmiechnięta Anne.

- Och – powiedział tylko Justin.

- Koniec tych śmiechów! – przerwałam im – Will, zacząłeś coś mówić?

- A tak – chłopak przeczesał czarne włosy palcami – ja, Kate, Anne, Suzie, Julie, Chris i Curly byliśmy w jakimś klubie i było świetnie.

- Jak się nie piło, to dzisiaj możesz mówić, że było świetnie – westchnął żałośnie Curly.

- Ej stary, czy ja ci siłą wlewałem wódę w gardło? – nie na serio obruszył się Will. Curly zgromił go spojrzeniem znad szklanki z wodą i cytryną.

- Okej, a co z pozostałymi? – przerwałam im ze śmiechem.

- My z Austinem, Jasonem i Amber mieliśmy filmowy wieczór – powiedziała Paula.

- W zasadzie to noc – dodał Austin, ziewając.

- Kto miał, ten miał – powiedziała Amber, nalewając sobie kawy. Kawa do obiadu? – Austin miał tak wygodne ramię, że… no cóż…

- Dobra, Amber, po prostu przyznaj się, że zasnęłaś już o dwunastej i obśliniłaś mi całą koszulkę – zaśmiał się Austin.

- Nie prawda! – oburzyła się zarumieniona dziewczyna – to znaczy, zasnęłam, ale nie obśliniłam ci koszulki!

- Dobra, dobra – spasował Austin – ale! Teraz Nickey nam opowie, jak tam jej randka!

Justin momentalnie podniósł głowę znad swojego talerza i spojrzał na mnie, ukrywając uśmiech. Niemal czułam, jak reszta towarzystwa nadstawiła uszy.

- No właśnie, opowiadaj! – powiedziała Suzie. Czy mi się wydawało, czy Julie była dzisiaj jakoś dziwnie cicha?

- Eee, no więc – zaczęłam, odchrząkając – najpierw poszliśmy na pizzę… - w sumie skoro miałam okazję się pośmiać z Justina, czemu nie? – nawet sobie nie wyobrażacie, ile on zjadł. Wciągnął sam prawie całą pizzę! – Bieber obdarzył mnie urażonym spojrzeniem – potem poszliśmy na spacer i wróciłam koło piątej.

- Koło piątej?! – wykrzyknął Will, zakrywając usta dłonią – ty mała zdziro.

- Hej, przecież się z nim nie przespałam – powiedziałam, podnosząc ręce w obronnym geście.

- To co robiłaś? – zapytał zaskoczony Jason.

- Jezu, ludzie – udałam przerażenie, kręcąc głową z dezaprobatą – nie wszystkie randki kończą się seksem. Po prostu gadaliśmy, wiecie, tak jest wtedy, gdy wymieniam się z daną osobą swoimi poglądami, myślami, uczuciami…

- O czym ona mówi? – zapytał teatralnym szeptem Mike, zasłaniając dłonią usta.

- Nie wiem – odpowiedział w ten sam sposób Terry, gapiąc się na mnie jak na ufoludka.

- To chyba coś, co się nazywa rozmową – dodała Paula – wiecie, w filmach czasem tak się dzieje.

- Wpadła – oznajmiła z przejęciem Kate.

- Co zrobiłam? – przerwałam im tę bezsensowną wymianę zdań.

- Wpadłaś – odpowiedziała wyraźnie Suzie – to jest sposób Kate, by cię poinformować, że zakochałaś się w tym… jak on ma, do cholery na imię!?

Spłonęłam rumieńcem. Kurde no, przecież Justin siedział przy tym samym stole i patrzył na mnie z rozbawieniem, z premedytacją pocierając naznaczoną malinkami szyję. Idiota.

- Jesteście niereformowalni – stwierdziłam, przewracając oczami, specjalnie nie patrząc w stronę szatyna.

- Julie, a tobie co jest? Jakoś cicho siedzisz – powiedziała Anne, patrząc na dziewczynę. Ha! Wiedziałam, że coś nią nie tak.

- Jus ma na szyi malinkę – odpowiedziała żałośnie.

Zdębiałam i mimo woli spojrzałam w stronę chłopaka. Wyglądał na tak samo zaskoczonego jak ja. To znaczy, wcześniej zauważyłam jego malinkę, jednak myślałam, że nikt jej nie dostrzeże.

Komentarz Julie wywołał niemałe poruszenie i już po chwili Mike, Terry (co za zaskoczenie. Zauważyliście, że zawsze jak działo się coś takiego, oni byli w samym centrum zamieszania?) Anne i Suzie pochylali się nad szyją Justina i z uwagą obserwowali ślad po moich zębach. I ustach. I języku. Justin kręcił się z irytacją na krześle.

- To zdecydowanie jest malinka – stwierdziła fachowym tonem Suzie.

- Bez wątpienia – dodała Anne.

- Zrobiona przez dziewczynę – uzupełnił Mike. Terry pokiwał głową zgadzając się z chłopakiem.

- Skąd wiecie, kto zrobił malinkę? – zainteresowała się Paula.

- Ponieważ, moja droga – zaczął mentorskim tonem brunet – gdy malinka zrobiona jest przez chłopaka, jest o wiele wyraźniejsza i ma ciemniejsze krawędzie. Gdy autorką jest laska, ślad jest o wiele słabszy i szybciej znika… o! – wykrzyknął nagle, patrząc w moją stronę – popatrz na szyję Nickey. Jej malinkę zdecydowanie zrobił chłopak.

- Co?! – krzyknęłam, chwytając się za wspomnianą część ciała. Bezskutecznie; już po chwili całe towarzystwo pochylało się nade mną.

- No, rzeczywiście – powiedziała z namysłem Amber.

- Taaak – zgodziła się Kate – teraz też widzę różnicę.

- Ej – zaczął Jason – nie uważacie, że to dziwne, że oni oboje mają malinkę po nocy, w której nie widzieliśmy żadnego z nich?

Mój strach został na szczęście wzięty za oburzenie.

- Zwariowaliście?! – wykrzyknęłam, gromiąc ich wzrokiem.

- Właśnie?! – zgodził się Justin. Zgromiłam go wzrokiem. Miałam nadzieję, że wygląda to tak, jak zawsze, czyli moje spojrzenie było przepełnione antypatią do adresata.

- Oni znowu się ze sobą zgadzają – powiedziała szeptem Amber.

- Jezu! Po co szepczecie, skoro i tak was wszyscy słyszą?! – zirytowałam się.

Ani jedno z obecnych nie wydało się zawstydzone.

- Możecie tak nie krzyczeć? – dobiegło nas wściekłe warknięcie Scootera, który stał w wejściu na stołówkę.

- Aaa, Scootie! – krzyknął Bieber, zadowolony, że towarzystwo przestało analizować ślady na naszych szyjach – piło się wczoraj, nie?

Mike przybił Justinowi żółwika, widząc zdenerwowane spojrzenie Brauna.

- Zamknij się, Bieber – warknął Scooter.

- A tyle razy nas przestrzegał przed alkoholem… - Chris pokręcił głową z niedowierzaniem i udawanym zawodem – patrzcie, jak sam wygląda! Chyba sprawdzę wieczorem, po ilu kieliszkach mnie tak weźmie.

- Tylko spróbuj, Christopher – warknął Scooter, wypijając duszkiem dużą szklankę wody – jutro jeszcze macie wolne, ale w poniedziałek o siódmej widzę wszystkich na treningu.

Po sali rozległ się chóralny okrzyk zadowolenia, do którego się nie przyłączyłam- dokładnie w tym momencie zawibrowała moja komórka.

Od: Justin
Treść: Jason się na ciebie gapi.

Do: Justin
Treść: Coś w tym złego?

- Kto pisze? – zainteresował się sam przedmiot mojej rozmowy z Justinem.

- Mój chłopak – odpowiedziałam po prostu. Justin zakrztusił się Colą którą właśnie pił i spojrzał na mnie zaskoczony.

- Chodzisz z nim? – zapytał znowu Jason.

- Znaliśmy się już dłużej, więc… - wzruszyłam ramionami.

- Jesteś zazdrosny, Jason? – zaczepił chłopaka Justin.

- Jak cholera – powiedział Williams. O nie, nie, nie. – a ty byś nie był, o taką laskę?

Do: Justin
Treść: NIE rób nic głupiego, on sobie żartuje!

Widziałam, jak Bieber zacisnął szczękę czytając mojego smsa, po czym bez słowa wstał od stołu i wyszedł, zostawiając niedojedzony obiad.

- A temu co? – zainteresowała się Paula.

- A co mnie obchodzą humory Biebera? – odpowiedziałam.

- No i wszystko wróciło do normy – podsumował Curly, niemrawo dziobiąc widelcem w talerzu.